Opmerkingen
Direct na de Eerste Wereldoorlog moesten diverse Rode Kruis-afdelingen hun kortdurende bestaan weer opgeven. Maar Hengelo bleef actief in de hulpverlening aan buitenlandse slachtoffers van deze oorlog.
In 1920 pleitte de colonnecommandant dokter Borst voor de aanschaf van een eigen ziekenauto. P.C. Borst was als chirurg verbonden aan één van de plaatselijke ziekenhuizen. De colonneleden boden daarvoor direct 400 gulden aan. Men was zich er echter onmiddellijk van bewust, dat het tienvoudige nodig was. Later bleek zelfs het twintigvoudige nodig te zijn. Op 7 juni 1920 werd bij het Hoofdbestuur van het Nederlandse Rode Kruis om een bijdrage gevraagd. Hetzelfde gebeurde bij de gemeente in oktober van dat jaar. Waarom het een Dixie werd is niet bekend. Ook de exacte indiensttreding is niet duidelijk. De auto is vermoedelijk door de importeur, de heer G. Riemer uit de Thompsonlaan 18 in Den Haag geleverd. De ziekenwagen werd direct zeer gewaardeerd door de artsen in Hengelo voor het vervoer van hun patiënten en daarmee begon voor het Rode Kruis een langdurige taak als burgerlijke ziekenvervoerder in de gemeente Hengelo.